505230377 podrozeterapeutyczne@gmail.com
Made with love by Zuzanna Bajsarowicz
Jak wspierać rozwój samodzielności dziecka przy jednoczesnym kształtowaniu umiejętności proszenia o pomoc
Trudna to sztuka - proszenie o pomoc. Tak, to naprawdę nie jest łatwe. Normy społeczne, przekonania własne, wychowanie, to tylko niektóre z czynników, które sprawiają, że tak trudno nam prosić o pomoc i wsparcie. Zwłaszcza to ostatnie ma ogromny wpływ na kształtowanie późniejszych schematów działania.
Jak więc wyważyć proces nauki samodzielności Twojego dziecka, przy jednoczesnej uważności, by nie wpoić mu schematu całkowitej samowystarczalności? Bo naprawdę nie ma nic złego w proszeniu o pomoc. Ani, gdy ma się lat 5, ani gdy ma się wielokrotnie więcej.
DAJ DOBRY PRZYKŁAD
Pokaż dziecku, że proszenie o pomoc nie jest niczym wstydliwym, ani nie jest oznaką słabości. Jak? Nie twórz mitu własnej nieomylności i wystarczalności - proś o pomoc i wsparcie, gdy tego potrzebujesz. W przeciwnym razie dziecko może uwewnętrznić przekonanie, że skoro rodzic wszystko robi sam, to ono też musi.
Nazywam się Zuzanna Bajsarowicz.
Jestem psychologiem
i psychoterapeutą. Pracuję
w nurcie systemowo - ericksonowskim z osobami dorosłymi, dziećmi
oraz młodzieżą.
Jestem autorką ebooka rozwojowego "Podróże Terapeutyczne w głąb siebie", który już jest dostępny w sklepie.
O autorce:
Chcesz dowiedzieć się więcej?
ZREWIDUJ WŁASNE PRZEKONANIA NA TEMAT PROSZENIA O POMOC
Zastanów się, co to dla ciebie oznacza, gdy prosisz kogoś o wsparcie. Czy to powód do wstydu, znak, że nie dajesz sobie rady, czy umiejętność dbania o siebie i własne granice?
DOSTRZEGAJ, OPISUJ, A NIE OCENIAJ
Dostrzegaj włożony przez dziecko wysiłek, opisuj starania dziecka, ale wystrzegaj się "chwalenia za wszystko". Ciągłe pochwały nie zbudują wysokiego poczucia własnej wartości dziecka, a ponadto w przyszłości będzie opierać swoją samoocenę jedynie na pochwałach z zewnątrz.
ZACHĘCAJ DO WSPÓŁDZIAŁANIA
Pokazuj, że działanie wraz z innymi może być niezłą zabawą i przynosić wiele korzyści - dziecko nauczy się działać w grupie i będzie wiedzieć, że różne osoby mają różne zdolności, które można potem wykorzystać w dążeniu do wspólnego celu.
WPROWADŹ RÓWNOWAGĘ
Wprowadzenie równowagi między wspieraniem samodzielności dziecka, a kształtowaniem postawy, w której dziecko wie, że proszenie o pomoc nie jest ujmą na honorze, nie jest wcale takie proste. Najłatwiej można to uzyskać poprzez obserwację, co dziecko już potrafi, co jest dla niego osiągalne i nie wyręczanie go z tych czynności. Natomiast w sytuacji umiejętności, których jeszcze nie opanowało postaraj się najpierw zachęcić je do samodzielnego wykonania, a w obliczu dalszych niepowodzeń zapytaj, czy potrzebuje pomocy lub sam ją zaproponuj. Tylko pamiętaj, że pomoc i wyręczenie, to dwie różne rzeczy.