505230377                      podrozeterapeutyczne@gmail.com

Made with love by Zuzanna Bajsarowicz

To, w jaki sposób traktujemy dzieci, w dużej mierze wpływa na ich percepcję samych siebie i jako dzieci i jako osób dorosłych. Nie da się w dziecku zaszczepić poczucia własnej wartości raz na zawsze, ale możne wspierać je w jego budowaniu. Poniżej znajduje się kilka wskazówek, co możesz zrobić, jako  rodzic, nauczyciel lub opiekun:

Pozwól dziecku doświadczać: Mam na myśli doświadczanie zarówno sukcesów, jak i porażek. Jak to zrobić? Po prostu pozwolić mu działać. Nie wyręczaj dziecka w każdej aktywności. Daj mu szansę na wykazanie się, sprawdzenie, czy potrafi coś zrobić, czy jeszcze nie. Wyręczając dziecko na każdym kroku można doprowadzić do wyuczenia bezradności i zniszczenia jego poczucia samodzielności.

Miej adekwatne wymagania i cele: Nie stawiaj dziecku nadmiernie wygórowanych oczekiwań, celów i wymagań. Po pierwsze pozwól mu uczestniczyć w ich tworzeniu, a po drugie zawsze dostosowuj je do wieku i możliwości dziecka. Nie chcesz chyba, aby dziecko wykształciło w sobie stałą potrzebę zaspokajania oczekiwań innych osób i obawiało się odnieść porażki w tym zakresie?

Nazywam się Zuzanna Bajsarowicz.

Jestem psychologiem
i psychoterapeutą. Pracuję
w nurcie systemowo - ericksonowskim z osobami dorosłymi, dziećmi
oraz młodzieżą.

Jestem autorką ebooka rozwojowego "Podróże Terapeutyczne w głąb siebie", który już jest dostępny w sklepie. 

O autorce:

Chcesz dowiedzieć się więcej?

Nie porównuj dziecka: Czy jest ktoś kto nigdy nie usłyszał słów: "Twój brat się tak nie zachowywał" lub "A jaką ocenę dostała Kasia?". Z tego miejsca jest prosta droga do wykształcenia nawyku porównywania się do innych, rozumienia, że inne osoby, ich sukcesy i osiągnięcia stanowią punkt odniesienia dla nas samych.

Pozwól mu poznać siebie: Oznacza to wspieranie samoświadomości własnych cech, zalet i wad. Rozumienie, że ma się w sobie różne kawałki i nie wszystkie są idealne. To także uświadomienie sobie, że dziecko nie jest projektem, w którym tworzy się model dla nas idealny, ale że jest odrębnym człowiekiem, który może mieć różne pomysły na siebie i w teraźniejszości i przyszłości.

Pozwól dziecku wybierać: Jeśli pozwolisz dziecku podejmować decyzje dostosowane do jego wieku
i możliwości oraz uczestniczyć we wspólnym podejmowaniu niektórych decyzji, to wcale nie znaczy, że zaczynasz tracić kontrolę. To znaczy, że szanujesz dziecko jako człowieka, dajesz mu sygnał, że jest wartościową osobą. A dziecko będzie budowało w sobie poczucie sprawczości i siły.

Akceptuj dziecko: Nie mniej, nie więcej. Akceptuj dziecko takim, jakie jest, z jego wszystkimi zaletami
i wadami, zainteresowaniami i pomysłami. To wcale nie znaczy, że na wszystko musisz się zgadzać. Ale poczucie, że jest się akceptowanym, to ogromny dar. Dar rozumienia, że z całą swoją niepowtarzalnością
i nieidealnością jest się dla kogoś kimś ważnym, znaczącym, że można być sobą.

I pamiętaj: Pozwól dziecku być i czuć. To najważniejsze.